ΑΧΕΝΤΡΙΑΣ

ΑΧΕΝΤΡΙΑΣ 

 ΔΥΟ ΚΟΝΤΑΡΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Όταν άκουσα ότι ο Αλέκος Κατσαπρακάκης γράφει βιβλίο για το χωριό του, ήμουν σίγουρος ότι  δεν θα έγραφε κάτι «έτσι για να βγάλει την υποχρέωση», ότι δεν θα έγραφε κάποιες σελίδες ενός τετραδίου ή βιβλίου  τοποθετώντας εκεί τις παιδικές του μνήμες και μόνο, ότι δεν θα διέθετε τον πολύτιμο χρόνο  του για να δημιουργήσει κάτι συνηθισμένο, αντιγράφοντας ίσως πολλούς άλλους που έχουν κάνει παρόμοιες εργασίες.

Περίμενα ότι κάτι ξεχωριστό θα παρουσίαζε. Πίστευα ότι τα συναισθήματα που τον κατακλύζουν, η αγάπη του για τα πράγματα και τους ανθρώπους και η λατρεία του για το χωριό του θα οδηγούσαν σε πραγματική δημιουργία έργου καλού και ωραίου.

Δεν έπεσα καθόλου έξω! Ή μάλλον, παρά την αδυναμία που του έχω, υποτίμησα το επίπεδο τελειότητας που θα κατακτούσε! Ο αγαπημένος φίλος, σύντεκνος και συνεργάτης, δίπλα στα έντονα  παιδικά συναισθήματα και μνήμες που είναι φανερό ότι τον οδηγούν σε αυτή την συγγραφική προσπάθεια, επέλεξε,  όπου χρειαζόταν,  την αυστηρή επιστημονική δεοντολογία και μέθοδο  ώστε να τοποθετήσει το αγαπημένο και περήφανο χωριό του, με ακρίβεια και αντικειμενικότητα στο χώρο, στο χρόνο, στην ιστορία, στη λαογραφία και στην παράδοση.

Είναι εντυπωσιακά τα ιστορικά, τα μορφολογικά, τα υδρογραφικά, τα οικονομικά στοιχεία και επίσης τα τοπωνύμια με τα εντυπωσιακής ακρίβειας τοπογραφικά.  Άραγε πόσο χρόνο και κόπο  κατανάλωσε για αυτό;  Και όλα αυτά μαζί με το εντυπωσιακό φωτογραφικό υλικό και ιδίως το γλαφυρό ύφος και τον απλό κατανοητό λόγο του συγγραφέα, μετατρέπουν την ανάγνωση του βιβλίου σε πραγματική απόλαυση.

Προσωπικά, με εντυπωσίασε το γεγονός ότι, στους τόσους αιώνες σκλαβιάς, δεν εγκαταστάθηκε κανένας τούρκος στο χωριό. Επίσης, μέσα από την μεθοδική παρουσίαση των οικογενειών και των συγγενειών τους, αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για ένα χωριό τροφοδότη στελεχών πολλών άλλων χωριών της γειτονικής και ευρύτερης περιοχής ακόμη και μέχρι το Ηράκλειο.

Οι ορεσίβιοι, δυναμικοί, σκληραγωγημένοι και εφευρετικοί λόγω της ανάγκης να επιβιώσουν σε ένα φτωχό και άγονο τόπο Αχεντριανοί, δημιουργούν και προκόβουν στις νέες τους πατρίδες, όπου Γης.

Όλοι μας, μέσα από τα επώνυμα των οικογενειών του Αχεντριά που καταγράφονται στο βιβλίο, αναγνωρίζουμε φίλους, γείτονες, συγγενείς, στελέχη της κοινωνίας μας, που ζουν, δημιουργούν και συνεργάζονται αρμονικά μαζί μας.

Τυπικός εκπρόσωπος αυτών των αποδήμων του Αχεντριά, είναι ο ίδιος ο συγγραφέας Αλέξανδρος  Κατσαπρακακης. Εγκαταστημένος από τη δεκαετία του 70 στο Αρκαλοχώρι, προσέφερε όσο ελάχιστοι στη ραγδαία ανάπτυξη του τόπου μας. Από την εποχή της επιτροπής κοινοτικής ανάπτυξης, ΕΚΑ, ως μέλος της και πρωτεργάτης, ως δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, αντιδήμαρχος, υπεύθυνος για τον πολιτισμό στο δήμο, πρωτοστάτης της θεατρικής ομάδας Αρκαλοχωρίου, προσέφερε πάντοτε χωρίς ποτέ να ζητήσει κάτι για τον εαυτό του.

Πάντα παρών,  με αθόρυβη αλλά ουσιαστική και ωφέλιμη συμμετοχή,  για κάθε τι που είχε σχέση με τα συμφέροντα και το μέλλον του τόπου μας.

Ανήκει στην μειοψηφία των ανθρώπων που λόγω ιδιοσυγκρασίας ή επιλογής, θέλουν περισσότερο στη ζωή τους να είναι ωφέλιμοι και χρήσιμοι από όσο ευχάριστοι στους άλλους.

Την κοινωνική ωφελιμότητα και χρησιμότητα του Αλεξανδρου Κατσαπρακακη, μπορώ αυθεντικότερα παντός άλλου να βεβαιώσω, δεδομένου ότι και ο ίδιος οφείλω πολλά σε αυτή.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω τόσο προσωπικά όσο και εκ μέρους της κοινωνίας μας να τον ευχαριστήσω θερμά και να του ευχηθώ να είναι υγειής, δυνατός   και δημιουργικός ώστε να μας ξαφνιάζει ευχάριστα με έργα σαν το παραπάνω.

ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΒΙΒΛΙΟ - ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΧΕΝΤΡΙΑ!

Αρκαλοχώρι  22.8.2015