ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

 Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΥΣ  ΤΟΥ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΠΟΥ Ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΎΛΛΟΓΟΣ ΙΝΙΟΥ ΤΟΝ ΤΙΜΗΣΑΝ

Θα ξανάρθει
ηλιοβασίλεμα μετανιωμένο
ξύπνημα πρωινό.
Και με μνήμη και με λήθη
θα ξανάρθει
ήχος απόβροχου καλοκαιρινού.
Θα ξανάρθει
το λίγο νοσταλγώντας του φωτός.

 «Με το φως»

ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Ό,τι φαντάζεσαι πως λείπει
η ηδύτητά σου το αναπληρώνει.
Ανατρέποντας τους κανόνες του ωραίου.
Από της αμηχανίας σου τη στενωπό
ξεχύνονται αθώοι χυμοί
Και στο φως σιωπηλά σε αποδίδουν.

ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΌ ΣΠΊΤΙ ΠΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΟΥ

ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΑΔΙΑ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΕΙΩΝ

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης δεν ήταν από το Ηράκλειο όπως αναφέρουν όλα σχεδόν το ΜΜΕ με αφορμή το θάνατό του. Ήταν από το Ίνι και ήταν πολύ περήφανος για την καταγωγή του.  Η  επίδραση του τόπου καταγωγής του στον χαρακτήρα και τον ψυχισμό του φαίνεται γλαφυρά στο παρακάτω κείμενό του:

Χριστουγεννιάτικη Ιστορία: "Τo μαγικό ελάχιστο" του Χρ. Λιοντάκη

Στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα ενός μικρού χωριού στην Κρήτη, 60 χρόνια πριν, μας μεταφέρει ο Χριστόφορος Λιοντάκης* με τη μικρή ιστορία του "Τo μαγικό ελάχιστο". Τη δημοσίευσε "Το Βήμα" μαζί με άλλες τρεις "χριστουγεννιάτικες ιστορίες" .

"1953 στο Ινι, 40 χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, ανθηρό χωριό τότε. Κάλαντα δεν είπα ποτέ μου.Ντρεπόμουν. Ηθελα όμως να μας τα λένε, λαχταρούσα να χτυπήσει η πόρτα. Η παραμονή των Χριστουγέννων ήταν κουραστική μέρα. Αρκετοί πήγαιναν να μαζέψουν ελιές, οι περισσότεροι έσφαζαν τους χοίρους. Με το κρέας τους ετοίμαζαν ένα σωρό λιχουδιές για τις γιορτές. Μαζί με τ' άλλα παιδιά, με περιέργεια αλλά και κάποιον φόβο, παρακολουθούσαμε από μακριά τη διαδικασία της σφαγής. Περιμέναμε ένα από τα σπάνια παιχνίδια μας, την ουροδόχο κύστη. Την καθαρίζαμε, τη φουσκώναμε και παίζαμε μ' αυτήν μπάλα.

Εκείνη τη χρονιά, πριν κοιμηθώ, πήγα στον στάβλο. Το τρίχωμα των ζώων, νοτισμένο από τη ζέστη του άχυρου και τις ανάσες τους, άχνιζε και μύριζε μόχθο και υπομονή. Χάιδεψα το πουλάρι. Ήθελα ίσως να νιώσω κάτι από το σπήλαιο της Βηθλεέμ. Για τη χριστουγεννιάτικη λειτουργία ξυπνούσαμε χαράματα. Δεν υπήρχαν ρεβεγιόν, στολισμένα δέντρα, αλλά ούτε και η αίσθηση στέρησής τους, αφού έτσι κι αλλιώς τα αγνοούσαμε. Αλλά πυροδοτούσαν τη φαντασία μας.

Η γιαγιά ξεκίνησε πρώτη. Ξύπνησα κι εγώ. Άρχισα να ετοιμάζομαι στο μισοσκόταδο. Το σπίτι φωτιζόταν από το λυχνάρι, το τζάκι και μια λάμπα πετρελαίου. Η μόνη πολυτέλεια, τα καινούργια ρούχα και παπούτσια. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μπήκε έντρομη η γιαγιά. Την άκουσα να λέει στον πατέρα μου: «Γιαννιό, παιδί μου, έλα να με πας στην εκκλησία. Μου χίμηξαν στον δρόμο δυο σκυλιά και δεν μπορώ να περάσω». Ο πατέρας την πήρε από το χέρι κι έφυγαν. Η μητέρα έμεινε σπίτι. Ξεκίνησα γεμάτος αγωνία να μη λερώσω τα παπούτσια στις λάσπες. Λάσπες παντού - το μαρτύριο του χειμώνα. Μπήκα στην εκκλησία. Μέθυσα από τη μυρωδιά του λιβανιού και τις ζεστές ανάσες. Η γιαγιά, στριμωγμένη σε μια γωνιά, έκανε τον σταυρό της. Ο τρόμος, διάχυτος ακόμη στο πρόσωπό της.

Η εικόνα με τα σκυλιά δεν έλεγε να με αφήσει, μια φρίκη διαπερνούσε το σώμα μου. Ψαλμωδίες, λόγια ακατάληπτα μπερδεύονταν μέσα μου με γαβγίσματα σκυλιών. Η απόλυση. Στην επιστροφή κρατούσα τη γιαγιά από το χέρι. Ο ήλιος τιτλοφορούσε τα πάντα. Οι νερόλακκοι έλαμπαν. Οι άνθρωποι, ταπεινά περιποιημένοι, επέστρεφαν στα σπίτια τους. Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι ξεκινούσε νωρίς. Το μενού αποκλειστικά από χοιρινό. Η γαλοπούλα άγνωστη. Γλυκά δεν υπήρχαν. Ήταν προνόμιο της Πρωτοχρονιάς.

Ύστερα, περίπατοι στους λασπωμένους δρόμους. Ζώα μηρύκαζαν στη λιακάδα. Βασιλιάς των παιχνιδιών, τα μπαλόνια. Τα λέγαμε φούσκες. Καμιά σχέση με τη σύγχρονη διακοσμητική χρήση τους. Τα φουσκώναμε, τα ξεφουσκώναμε, ερεθίζονταν τα χείλη και το στόμα μας, τα κρατούσαμε αγκαλιά. Όταν έσπαγαν, το πρόσωπό μας συννέφιασε.

Το μαγικό ελάχιστο τέλειωνε στο ηλιοβασίλεμα".

ΣΥΝΕΠΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΤΟΥ Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΑΡΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ

ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΘΑ ΕΜΕΝΕ ΗΜΙΤΕΛΕΣ 

Την απόφαση ένταξης στο πρόγραμμα της Περιφέρειας για την χρηματοδότηση-κατασκευή της δεύτερης φάσης του νέου Δημοτικού Σταδίου Αρκαλοχωρίου με προϋπολογισμό 1.260.000 ευρώ υπέγραψε προ ημερών ο Περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης. Το έργο προβλέπει, μεταξύ άλλων τη διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου του σταδίου, βοηθητικές κατασκευές και την προμήθεια -τοποθέτηση συνθετικού τάπητα στίβου.

Είναι γνωστό ότι είχαμε δημοπρατήσει το συνολικό έργο το έτος 2010 και με την έκπτωση που είχε δοθεί, θα ολοκληρώνονταν το στάδιο το 2011. Χρειάστηκαν άλλα 7 χρόνια για να κατασκευαστεί μόνο το γήπεδο.
Ευτυχώς, χάρη στην παρέμβαση του φίλου Περιφερειάρχη, θα ολοκληρωθεί το έργο το 2020. Τέλος καλό, όλα καλά! Συγχαίρω και ευχαριστώ το Σταύρο Αρναουτάκη για το ενδιαφέρον και τη συνέπειά του.

Με την ευκαιρία θέλω να ευχαριστήσω και όλους όσους συνέβαλαν για την ολοκλήρωση του έργου και ιδιαιτέρως τις οικογένειες Πετροκώστα και Λουλάκη, καθώς και τον φίλο Γαλανάκη Αδάμη, που προσέφεραν οικειοθελώς τις περιουσίες τους και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή, για να εγκατασταθεί το σημαντικό για τον τόπο, Στάδιο Αρκαλοχωρίου.
Ελπίζω τέλος, ότι η νεολαία της ευρύτατης περιοχής, και όχι μόνο του δήμου μας, θα αξιοποιήσει την πολύτιμη αυτή υποδομή που υπηρετεί τον βασιλιά του αθλητισμού, τον Στίβο.

ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΥΡΙΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΣΑΣ ΑΚΟΥΝΕ!

ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΗ - ΑΠΕΛΘΟΥΣΑ

Επειδή οι πολίτες και ιδίως οι νέοι άνθρωποι, πρέπει να μαθαίνουν και να συνηθίζουν την σωστή εκφορά του λόγου, οι αξιωματούχοι του Κράτους και ιδίως οι Υπουργοί μας, πρέπει να ακριβολογούν χρησιμοποιώντας τις σωστές λέξεις στους σωστούς χρόνους, πτώσεις, φωνές, γένη κλπ.

Κατά την άποψή μου λοιπόν, δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές, αποτελεί γλωσσική βαρβαρότητα η έκφραση, απερχόμενη κυβέρνηση αντί του ορθού απελθούσα κυβέρνηση.

Είναι λυπηρό λοιπόν, να ακούμε μέσα από τα ΜΜΕ, πολλούς υπουργούς και ιδίως την υπουργό Παιδείας να λέει και να ξαναλέει, "η απερχόμενη κυβέρνηση" ενώ έχει απέλθει προ δεκαημέρου, όταν η ίδια και οι συνάδελφοί της ανέλαβαν τα καθήκοντά τους.

Μόνον ο Κύριος Υμών Ιησούς Χριστός είναι αιωνίως ερχόμενος, αφού δεν είναι ο ελθών, αλλά "Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ" εν ονόματι Κυρίου!

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ;

ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ κ. ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ ΘΑ ΛΥΣΕΙ ΤΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΑΛΕΙ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ. 

Αφού του εκφράσουμε τα θερμά και ειλικρινή συγχαρητήριά μας για την ανάληψη της διοίκησης ενός από τα σπουδαιότερα υπουργεία, του υπουργείου Αθλητισμού, θέτουμε υπόψη του το παρακάτω σοβαρό πρόβλημα. 

Ο ίδιος, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του είπε μεταξύ άλλων ότι:
«Η πολιτική της ΝΔ για τον αθλητισμό επιδιώκει,
- Να γίνει συνείδηση ότι αποτελεί βασικό κοινωνικό αγαθό και όχι πολυτέλεια.
- Να δώσουμε έμφαση στην ενίσχυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού και του αθλητισμού στις μικρές ηλικίες.
- Με φιλοδοξία να έχουμε έναν αθλητισμό προσιτό και εύκολα προσβάσιμο σε όλους».
Αυτό το τελευταίο όμως, δεν ισχύει για εμάς, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων από το 2001 και μέχρι σήμερα. Δυστυχώς δεν χρηματοδοτούνται οι δήμοι της υπαίθρου για τις λειτουργικές δαπάνες του αθλητισμού της περιοχής τους. Αυτό σε αντίθεση με ότι γίνεται στα μεγάλα αστικά κέντρα όπου καταβάλλονται από το Κράτος οι λειτουργικές δαπάνες.
Για παράδειγμα, το κολυμβητήριο Ηρακλείου, και των άλλων αστικών κέντρων, έχουν λάβει από το Κράτος, κατά τα τελευταία 20 χρόνια πάνω από 15.000.000 ευρώ το καθένα για έξοδα λειτουργίας, ενώ τα ομόλογά τους των Μοιρών και του Αρκαλοχωρίου ΜΗΔΕΝ (0) ευρώ!
Αποτέλεσμα είναι να μην μπορούν οι επαρχιακοί δήμοι να λειτουργήσουν στάδια, κλειστά γυμναστήρια και κυρίως τα κολυμβητήρια όπου οι λειτουργικές δαπάνες είναι ιδιαίτερα υψηλές.
Πρέπει μήπως να αποδεχτούμε, ότι τα παιδιά των αγροτών και των άλλων κατοίκων της υπαίθρου, έχουν λιγότερα δικαιώματα;
Οι δικαιολογίες των εκάστοτε υπουργών, με την επίκληση κάποιων άδικων και παράλογων Νόμων που οι ίδιοι ψήφισαν και ανέχονται, είναι απαράδεκτες μπροστά στην παράβαση των βασικότερων άρθρων του συντάγματος.
Πρέπει να δηλώσουμε ότι περιμένουμε από τον νέο, συμπατριώτη μας Υπουργό, να λύσει ένα σημαντικότατο πρόβλημα που σχετίζεται με τον αθλητισμό της επαρχίας, αλλά και με τα συνταγματικά δικαιώματα των κατοίκων της, που καταπατούνται βάναυσα κατά τα τελευταία δεκαοχτώ χρόνια.

Η ΠΗΓΗ ΜΙΓΓΙΛΙΣΗ ΑΥΛΗΣ

ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ; 

Ο κυματισμός είναι αποτέλεσμα του αέρα και όχι της ανύπαρκτης ροής

Μία τεράστια έκπληξη μας περίμενε την φετινή Άνοιξη, μετά τις πρωτοφανείς βροχοπτώσεις που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του χειμώνα. 

Παρά την αντίθετη βεβαιότητα, εφέτος την Άνοιξη, ούτε σταγόνα νερού δεν έτρεξε από την παραπάνω πηγή! Μόνο κατά τις 10 Ιουνίου, εμφανίστηκε νερό στο χώρο της πηγής με ελάχιστη ροή, οι οποία σταμάτησε εντελώς λίγες ημέρες αργότερα. 

Άλλες χρονιές, με αρκετές (αλλά λιγότερες από τις φετινές) βροχοπτώσεις, την Άνοιξη ανέβλυζαν από την πηγή μεγάλες ποσότητες νερού και έρεαν στον Αυλιώτη ποταμό, με τελικό αποδέκτη τον Αναποδάρη. 

Παλιά υδρομάστευση στην πηγή

Γιατί αυτή η πλήρης και μη αναμενόμενη ανατροπή τη φετινή χρονιά; Μήπως επιβεβαιώνονται πανηγυρικά και επώδυνα οι χειρότεροι φόβοι μας για τις καταστροφικές συνέπειες του αποκλεισμού του Χώνου Λασιθίου από τα νερά του Οροπεδίου;

Μήπως μέρος ή και όλα τα νερά που έτρεχαν από την υπερχείλιση του φράγματος Αποσελέμη, αφαιρέθηκαν από τον υδροφορέα της περιοχής μας, και γι'αυτό δεν ανέβλυσαν στο Μιγγιλισι; 

Εάν ο συλλογισμός αυτός είναι σωστός, και δεν υπάρχουν λόγοι να μην είναι, επιβεβαιώνεται η καταστροφική για το περιβάλλον και για την οικονομία της περιοχής μας, λειτουργία της σήραγγας του Αποσελέμη, η οποία δεν επιτρέπει τον εμπλουτισμό του υδροφορέα μας, αφού απορροφά τα νερά του Οροπεδίου πριν εισέλθουν στο Χώνο. 

Η κοίτη του ποταμού χωρίς ίχνη ροής νερού

Πριν καλά – καλά στεγνώσει το μελάνι των άρθρων που έγραψα τα τελευταία δύο χρόνια για τους κινδύνους που εγκυμονεί η παραπάνω βάρβαρη επέμβαση στο περιβάλλον, η ίδια η Φύση έστειλε με τον πιο επώδυνο τρόπο την απόδειξη. 

Μία άλλη εκδοχή θα ήταν η εξής: κατά το άνομβρο έτος 2018, υπήρξε υπεράντληση στην περιοχή μας από τις γεωτρήσεις του Ηρακλείου για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας και επομένως πτώση της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα, που δεν μπόρεσε να αναπληρωθεί από τα (αυξημένα επίσης) τοπικά επιφανειακά νερά, και επομένως δεν ανυψώθηκε η στάθμη τόσο πολύ για να τρέξει η πηγή! 

Όμως και αυτός ο συλλογισμός οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα. Αφού δεν επαρκούν τα τοπικά βρόχινα νερά, γιατί στερούμε τον υδροφορέα από τα προαιώνια δικαιώματά του στα νερά του Οροπεδίου; 

Τίθεται βεβαίως και ένα άλλο εξαιρετικά σημαντικό θέμα που αφορά την υγειονομική κατάσταση του νερού της ανωτέρω πηγής (και της διπλανής υδροαρδευτικής γεώτρησης των Κασσάνων). 

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μία αυξανόμενη ρύπανση του τοπικού υδροφορέα λόγω των λυμάτων ελαιουργείων, του πηρυνελαιουργείου κ.α, που επηρεάζουν αρνητικά την ποιότητα του νερού το οποίο πίνουν οι κάτοικοι της κοινότητας Κασσάνων. 

Η αύξηση της στάθμης του νερού και ιδίως η εκφόρτισή του μέσω της πηγής, θα βοηθήσει αποφασιστικά στην προστασία τόσο της ποσότητας όσο και της ποιότητας του νερού στην περιοχή μας. 

Αρχαία έργα στην πηγή

Εξίσου σημαντική βεβαίως θα είναι και η αναβάθμιση του περιβάλλοντος που θα επανέλθει στην μορφή και την ποιότητα που είχε προ μερικές δεκαετίες. 

Μετά τα παραπάνω, πρέπει να γίνουν σύντονες προσπάθειες για την θεραπεία της κατάστασης πριν να γίνει μη αναστρέψιμη, δεδομένου ότι η πηγή Μιγγιλίση, αποτελεί την υπερχείλιση του ευρύτερου υδροφορέα της περιοχής μας. 

Το θέμα αφορά όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και κυρίως τον δήμο Μινώα Πεδιάδας, ο οποίος είναι και ο κυρίως θιγόμενος, αφού κινδυνεύει ο σημαντικότερος φυσικός πόρος του, το νερό, που έχει άμεση σχέση με την οικονομία και το επίπεδο ζωής των δημοτών του. 

Θεωρούμε βέβαιο, ότι ο δήμος μας υπό τη νέα του διοίκηση, θα πάρει όλες τις πρωτοβουλίες που απαιτούνται, για την αντιμετώπιση του σημαντικότερου ίσως κινδύνου που απειλεί τον τόπο μας.