ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Ομόφωνα το
Πρωτοδικείο Ηρακλείου, στη δικάσιμη της 23.10.2014, με αθώωσε από τις γνωστές ψεύτικες κατηγορίες γύρω
από την γνωστή υπόθεση της καταπάτησης δημοτικής περιουσίας, από κάποιο ιδιώτη
στο Αρχοντικό. Όπως είναι γνωστό σε όλους, ταλαιπωρούμαι για πολλά χρόνια
επειδή είχα την ευαισθησία και την αποφασιστικότητα να προστατεύσω τη δημοτική
περιουσία και τα δικαιώματα των δημοτών.
Όπως είπα στην
απολογία μου στο δικαστήριο, η υποχρέωσή μας για την προστασία της περιουσίας
του δήμου είναι ανεξάρτητη από την αξία του καταπατούμενου περιουσιακού στοιχείου
και ανεξάρτητη από την ιδιότητα και την ισχύ του επιβουλευόμενου την δημόσια
περιουσία. Αυτό έκανα ως δήμαρχος και
αυτό θα συνεχίσω να κάνω και ως απλός πολίτης.
Βεβαίως την
στάση μου αυτή την πλήρωσα πολύ ακριβά ως πρόσωπο και ως υποψήφιος δήμαρχος!
Αλλά μπορούσα να κάνω διαφορετικά και ιδίως έπρεπε να αδιαφορήσω μπροστά σε μια
τέτοια πρόκληση;
Άλλωστε οι ηγέτες, πρέπει να είναι αναλώσιμοι υπέρ των πολιτών που τους
εμπιστεύθηκαν και όχι το αντίστροφο.
Και τώρα, με
αφορμή την δυσάρεστη εμπειρία από τις άδικες κατηγορίες, και εν όψη κρίσιμων
αποφάσεων, θέτω σε όλους ένα καίριο γενικότερο
ερώτημα, που δεν σχετίζεται μόνο με τα παραπάνω:
Πρέπει να αρκούμαστε στην αθώωσή μας, για τις άδικες κατηγορίες, από τα δικαστήρια; Ή αντίθετα πρέπει εμείς να οδηγούμε άμεσα, τους
άδικους, τους σκευωρούς, τους επίορκους, τους ψευδολόγους, τους συκοφάντες,
τους πλαστογράφους και κάθε άλλον
παρόμοιο ενώπιον της δικαιοσύνης;
Άμυνα
με μεγαλοψυχία ή επίθεση με δικαιοσύνη;
Περιμένω την απάντησή σας.
Αρκαλοχώρι
24.10.2014
Για απάντηση στο Facebook αρκεί ένα like.
