ΑΝΤΙ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ

Ο ΜΑΝΟΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ ΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΟΓΙΑ

***Το παρακάτω άρθρο δημοσίευσα τον Μάιο του 2000, μετά την πρώτη επίσκεψη του αείμνηστου Μανόλη Γλέζου στο Αρκαλοχώρι. 

Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στα πλάγια τονισμένα γράμματα, το λόγια του αείμνηστου ήρωα, που δείχνουν την μεγαλοσύνη του ανδρός:

Ο ΗΡΩΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ   ΜΑΝΟΛΗΣ  ΓΛΕΖΟΣ

Όπως κάθε χρόνο στον εορτασμό της επετείου της Μάχης της Κρήτης, της Εθνικής Αντίστασης και των ηρώων Μανόλη Λαμπράκη, Αντώνη Γιαμαλάκη και ιδιαίτερα του Εθνικού ήρωα Ναπολέοντα Σουκατζίδη, μια αξιόλογη προσωπικότητα δίνει επισημότητα και έμφαση με κάποιον πανηγυρικό. Έτσι και φέτος αποφάσισα να καλέσω τον ζωντανό ήρωα - σύμβολο της Εθνικής Αντίστασης- Μανώλη Γλέζο, να μας μιλήσει για τη δική του εμπειρία και να μεταφέρει  σε μας τις γνώσεις του γύρω από το θέμα, να μας αναλύσει τί δύναμη χρειάζεται για να κατεβάσεις το σύμβολο του κατακτητή από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, να καταθέσει τις απόψεις του για τα αδέλφια του ήρωες, που δεν ζουν σήμερα και  πανηγυρικά να κλείσει τις εκδηλώσεις μας.

            Όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Μετά την τιμητική προσφώνηση, που όφειλα, στο πρόσωπό του - όπως του άξιζε - ο Μανώλης Γλέζος ξεκίνησε: 

«Καταλαβαίνετε την συγκίνησή μου στην εκδήλωση αυτή. Ξεχάστε όμως όλα τα επαινετικά λόγια που ακούσατε για μένα από τον Δήμαρχο. Η ομιλία μου δεν θα είναι πανηγυρικός αλλά μια επιστημονική προσέγγιση των γεγονότων. Θα είναι της ψυχής μου το δάκρυ για όλους τους νεκρούς, που έδωσε η πατρίδα στον αγώνα».

            Και ξαφνικά δεν ακούγαμε πια τη φωνή του ζωντανού ήρωα, Μανώλη Γλέζου, ακούγαμε φωνές από το υπερπέραν, φωνές χιλιάδων ηρώων, τις μαρτυρίες τους, τους αγώνες τους και τις θυσίες τους. 

«Εθνική Αντίσταση επιστημονικά - είπε - θεωρείται το να σχηματίζεται εθελοντικά στρατός και να πολεμά τον εχθρό». Και χωρίς να υποτιμά τους άλλους λαούς στον τρόπο εθνικής αντίστασής τους ή τις άλλες περιοχές της χώρας μας, βροντοφώναξε:

Πρώτη φορά κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο  είτε το θέλουμε είτε όχι είτε στρουθοκαμηλίζουμε ή όχι, Εθνική Αντίσταση παρουσιάστηκε στην Κρήτη με καθολικότητα στο χρόνο, στον τόπο και στην συμμετοχή. Πρώτη φορά όλοι, γέροι - νέοι - παιδιά, μπήκαν στον αγώνα για να πολεμήσουν τον κατακτητή».

            Μας θύμισε - με ευλάβεια στη μνήμη των χιλιάδων συντρόφων του - τις φωνές τους: «Μανόλη, αν γίνει αύριο η απελευθέρωση  μη με ξεχνάς, το κρασί που θα πίνεις να το πίνεις και για μένα, κι όταν θα περπατάς στην αμμουδιά και θ’ ακούς τον φλοίσβο των κυμάτων θα τον ακούς και για μένα, όταν θα περπατάς στο δάσος και θ’ ακούς το θρόισμα του ανέμου μέσα από τα φύλλα, θα τ’ ακούς και για μένα και ήτανε μερικά παιδιά, νέοι ανέραστοι και λέγανε: Κι όταν ερωτεύεσαι μη με ξεχνάς, να ερωτεύεσαι  και για μένα». Και συνέχισε, ο ταπεινός αυτός ήρωας, Μανόλης Γλέζος: 

«Εσείς  νομίζετε τώρα ότι ακούσατε την δική μου φωνή αλλά κάνετε ένα μεγάλο λάθος. Ακούσατε τη φωνή μου αλλά και τη φωνή των άλλων  παλικαριών, όλων αυτών που δε ζουν σήμερα. Κι όπως έρχονται κάθε βράδυ και μ’ επισκέπτονται,  σε ατέλειωτες σειρές και με ρωτούν: Τι έκανες σήμερα για τη δικαίωση των οραμάτων μας;  Απόψε πιστεύω, θα τους πω ευχαριστημένος: Πήγα και μίλησα στο Αρκαλοχώρι, πήγα και μίλησα στην πατρίδα του Ν. Σουκατζίδη και βρήκα νέους Ναπολέοντες, νέους Σουκατζίδιδες, νέους Τοπολίνους». Τελειώνοντας είπε: «Με τη βεβαιότητα ότι δεν έχω πέσει έξω, σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ για την υπομονή που είχατε να με ακούσετε».

            Ο Μανώλης Γλέζος στο Αρκαλοχώρι,  έδωσε ένα μήνυμα ενότητας και σύγχρονου ηρωισμού και τόνισε ότι ο κόσμος πρέπει να μαζεύεται ενωμένος γύρω από τα ηρωικά ινδάλματά του, σε όποιο χώρο και αν ανήκουν, γιατί αυτό οδηγεί στην πρόοδο.

   Και ήταν ένα μάθημα  στους κυρίους της Νομαρχιακής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε., που πρώτη φορά  φέτος - μετά από δέκα χρόνια - θεώρησαν, άγνωστο για ποιους λόγους, ότι υποβαθμίζονται  οι ήρωές μας και έλαμψαν με την απουσία τους  και με τα απαράδεκτα δημοσιεύματά τους. Σίγουρα, ο Εθνικός μας Ήρωας Ναπολέων Σουκατζίδης και οι άλλοι ήρωες δεν θα χαίρονται γι’ αυτό.

            Όμως, παρά τη μοναδική αυτή μικρότητα, ήταν μια σπάνια  ημέρα  για το Αρκαλοχώρι. Δεν έμεινε κανείς ασυγκίνητος μπροστά στη σεβαστή , ταπεινή  αλλά και συγκλονιστική αυτή φυσιογνωμία. Όταν ο Δήμος μας τον τίμησε με την απονομή του μεταλλίου της πόλης και  αναμνηστικής πλακέτας, ο ήρωας Μανόλης Γλέζος, απάντησε: 

«Τη δέχομαι  με την ουσιαστική έννοια ότι ανήκει σε όσους πρόσφεραν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς, σήμερα, ελεύθεροι».

Έδειξε και την τελευταία  αυτή στιγμή ότι ο σπουδαίος ήρωας δεν έχει τον ηρωισμό μόνο στις πράξεις, τον έχει στην καρδιά, στην ψυχή και στα αισθήματά του. 

Εδώ πρέπει να δηλώσω ότι είμαι υπερήφανος για τους συνδημότες μου που, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων, έδειξαν σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο την εκτίμηση, την αγάπη και τον σεβασμό τους στον ήρωα και άνθρωπο και ότι γνωρίζουν όχι μόνο να φιλοξενούν αλλά και να τοποθετούν στα υψηλότερα βάθρα της ψυχής τους ήρωες, που προσέφεραν τόσα πολλά, όσα ο Μανόλης Γλέζος.

            Εγώ, δεν θα ξεχάσω ποτέ ούτε τον Ήρωα ούτε τον Άνθρωπο Μανόλη Γλέζο στις ατέλειωτες όμορφες κουβέντες, που είχαμε μαζί, όσες μέρες είχα την τιμή και τη χαρά να τον φιλοξενήσω. Τον επιστήμονα γεωλόγο, που περπάτησα μαζί του ως τον Ρούβα, τον Πρινιά και την Γέργερη, για να βρει μέσα στα  τα ψαμμιτικά πετρώματα τα «ψωμιά του Δία» ή «τυριά της γριάς» και να τα στείλει στο Γεωλογικό Μουσείο της πατρίδας του (Απείραθο Νάξου), το οποίο συντηρεί ο ίδιος. Το γλωσσολόγο, που μου ανέλυσε την εξέλιξη της γλώσσας από τη γέννησή της. Τον άνθρωπο της «άμεσης δημοκρατίας», που προσπάθησε να εφαρμόσει ως Πρόεδρος στο χωριό του, την απείραθο στη Νάξο.

            Οι μέρες αυτές θα είναι από τις πιο ξεχωριστές στη θητεία μου στα κοινά του Αρκαλοχωρίου.

25.5.2000

Χαράλαμπος Γιαννόπουλος

      Δήμαρχος Αρκαλοχωρίου