ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ
Μπράβο στο δήμαρχο που μετέφερε σιωπηλά τις υπηρεσίες σε αυτό το .. "δημαρχείο",
που δεν επιβράβευσε την ασχήμια και την προσβολή της αισθητικής του κάθε πολίτη.
Τα δημαρχεία, ως σύμβολα της τοπικής εξουσίας, έχουν ξεχωριστή και διακεκριμένη αρχιτεκτονική, με τα κτήρια να έχουν σε κάποιες περιπτώσεις και μεγάλη ιστορική σημασία. Πολύ συχνά, αυτά τα κτήρια είναι τόσο ιδιαίτερα και εντυπωσιακά, ώστε να συμβολίζουν και τις ίδιες τις πόλεις τους.
Όλα τα παραπάνω λαμβάνονται συνήθως υπόψη, όταν πρόκειται να κατασκευαστεί ένα νέο δημαρχείο, με τους κτήτορες να φιλοδοξούν να προσθέσουν μία ιδιαίτερη σφραγίδα, ένα νέο σημείο αναφοράς, ένα όμορφο στολίδι στον αρχιτεκτονικό ιστό της πόλης.
Αυτά αλλού, εκεί όπου οι άνθρωποι που διοικούν τις κοινωνίες τους, έχουν συνείδηση ευθύνης και αποστολής, έχουν ευαισθησία και ενόραση και σέβονται τις επιθυμίες και τα όνειρα των συμπολιτών τους, ώστε με τα έργα τους να τους κάνουν υπερήφανους για την πόλη τους και αισιόδοξους για το μέλλον.
Εδώ, δυστυχώς έχουμε αυτή την εικόνα, που την βλέπουμε κάθε ημέρα με αισθήματα θλίψης, αμηχανίας, έκπληξης, μειονεξίας και στο τέλος, αηδίας.
Ένα σπιρτόκουτο, ένα σιδερόφρακτο κουτί, κάτι μεταξύ φυλακής και αποθήκης σιδηρικών, κάτι που θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο ιδιωτικής καθημερινής χρηστικότητας, αλλά ποτέ δημαρχείο ή έστω δημοτικό κατάστημα. Οι εικόνες που βλέπουμε τα λένε όλα!
Οι φόβοι που εξέφραζα σε σχετικό άρθρο μου το 2016, με την ελπίδα ότι θα εμπόδιζα την καταστροφή, επιβεβαιώθηκαν εκατό τοις εκατό!
Η ασχήμια και η ντροπή του τόπου, θριάμβευσαν!
Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτά που έγραψα για το θέμα το έτος 2016, στον παρακάτω σύνδεσμο: http://minoanotes.blogspot.com/2016/11/blog-post.html
Όλα τα παραπάνω λαμβάνονται συνήθως υπόψη, όταν πρόκειται να κατασκευαστεί ένα νέο δημαρχείο, με τους κτήτορες να φιλοδοξούν να προσθέσουν μία ιδιαίτερη σφραγίδα, ένα νέο σημείο αναφοράς, ένα όμορφο στολίδι στον αρχιτεκτονικό ιστό της πόλης.
Αυτά αλλού, εκεί όπου οι άνθρωποι που διοικούν τις κοινωνίες τους, έχουν συνείδηση ευθύνης και αποστολής, έχουν ευαισθησία και ενόραση και σέβονται τις επιθυμίες και τα όνειρα των συμπολιτών τους, ώστε με τα έργα τους να τους κάνουν υπερήφανους για την πόλη τους και αισιόδοξους για το μέλλον.
Εδώ, δυστυχώς έχουμε αυτή την εικόνα, που την βλέπουμε κάθε ημέρα με αισθήματα θλίψης, αμηχανίας, έκπληξης, μειονεξίας και στο τέλος, αηδίας.
Ένα σπιρτόκουτο, ένα σιδερόφρακτο κουτί, κάτι μεταξύ φυλακής και αποθήκης σιδηρικών, κάτι που θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο ιδιωτικής καθημερινής χρηστικότητας, αλλά ποτέ δημαρχείο ή έστω δημοτικό κατάστημα. Οι εικόνες που βλέπουμε τα λένε όλα!
Οι φόβοι που εξέφραζα σε σχετικό άρθρο μου το 2016, με την ελπίδα ότι θα εμπόδιζα την καταστροφή, επιβεβαιώθηκαν εκατό τοις εκατό!
Η ασχήμια και η ντροπή του τόπου, θριάμβευσαν!
Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτά που έγραψα για το θέμα το έτος 2016, στον παρακάτω σύνδεσμο: http://minoanotes.blogspot.com/2016/11/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου