ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΚΑΣΤΕΛΛΙΟΥ

ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΥΠΕΡ Η ΤΟ ΚΑΤΑ;

ΈΝΑΣ ΣΤΟΧΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΕΥΧΗ

Το αν κάποιος είναι σήμερα υπέρ ή κατά της κατασκευής του αεροδρομίου, έχει κάποια σημασία; Φέρει κάποιο αποτέλεσμα; Ωφελεί τον τόπο; Αλλάζει τα δεδομένα; Διορθώνει έστω κάποιο λάθος που έγινε; Όχι φυσικά. Δεν προσφέρει απολύτως τίποτα! Και οι δύο τοποθετήσεις είχαν σημαντική αξία προ 15, 10, 5 ή έστω προ δύο ετών και οπωσδήποτε πριν τη δημοπράτηση και κυρίως πριν την συνυπογραφή της σύμβασης παραχώρησης μεταξύ του  Κράτους και του αναδόχου του έργου.

Με απλά λόγια  η κατασκευή του έργου δεν μπορεί να διευκολυνθεί από τη θετική στάση κάποιων που το θέλουν, ούτε να εμποδιστεί από την αρνητική  άλλων που δεν το θέλουν. Το έργο πλέον υπάρχει, με συγκεκριμένο τίτλο και περιεχόμενο, έχουν αναληφθεί αμφοτεροβαρείς δεσμεύσεις, έχει αποφανθεί για τη νομιμότητα η δικαιοσύνη καθώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι στο στάδιο της κατασκευής του.

Οι παραπάνω θέσεις έχουν ίσως κάποια αξία μόνο  για τα επί μέρους πρόσωπα, τα οποία καταγράφουν τη θέση τους, υπέρ ή κατά, και θα μπορούν στο μέλλον να καυχηθούν οι μεν ότι: «εγώ το είχα πει ότι ήταν επιβλαβές» και αντιστοίχως  οι άλλοι ότι: «εγώ το είχα πει ότι θα μας ωφελούσε το έργο».  Κάτι που θα αφορά μόνο τους ίδιους και την αυτοεπιβεβαίωσή τους.  Βεβαίως και οι δύο πλευρές θα δικαιωθούν, αφού κάθε μεγάλο έργο έχει θετικές και αρνητικές επιπτώσεις,  αλλά αυτό  δεν θα  έχει  καμία  επίδραση στα συμφέροντα και το μέλλον του  τόπου.

Επιπλέον, καμία χρησιμότητα για τον τόπο δεν έχουν  οι κατά τα άλλα γελοίες τοποθετήσεις αξιωματούχων και δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας, του τύπου: «ως πρόσωπο είμαι κατά, αλλά ως σύμβουλος είμαι υπέρ του έργου»! Η απόλυτη κλωνοποίηση!

Βεβαίως, με κατανόηση και σεβασμό βλέπουμε τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των κατοίκων που διαμαρτύρονται για τις χαμηλές τιμές με τις οποίες αποζημιώνονται οι ιδιοκτησίες τους  που απαλλοτριώνονται και φυσικά είμαστε αλληλέγγυοι μαζί τους. Τιμές αποκατάστασης πρέπει να καταβληθούν σε αυτούς  και όχι αντικατάστασης. 

Επίσης απαραίτητη  θεωρούμε, έστω και στο παρά πέντε, την πίεση που πρέπει να ασκήσουμε ως κοινωνία, όλοι μαζί,  για την αυστηροποίηση των περιβαλλοντικών όρων, την μετεγκατάσταση των οικισμών που θίγονται, την αποκατάσταση των λόφων που θα ταπεινωθούν με διατήρηση του παλαιού ορίζοντα, και επίσης  την υποχρεωτική εφαρμογή όλων εκείνων των μέτρων που υλοποιούνται σε ανάλογες περιπτώσεις σε πολιτισμένες χώρες,  ώστε το υπό κατασκευή έργο να μπορεί να χαρακτηριστεί «πράσινο αεροδρόμιο». 

Αυτή είναι στην παρούσα φάση μία υπεύθυνη στάση του κάθε πολίτη και βεβαίως των κάθε μορφής εκπροσώπων του. Τι θα πει «θέλω να γίνει το αεροδρόμιο»; Χωρίς όρους και προϋποθέσεις; Αντί πάσης θυσίας; Είναι εντελώς παράλογο και απαράδεκτο! Από την άλλη μεριά, είναι λογική και παραδεκτή η θέση «δεν θέλω το αεροδρόμιο», για όλους τους λόγους που μπορεί να επικαλεστεί κάποιος. Αν όμως, παρά την θέλησή του, όπως στην προκειμένη περίπτωση, κατασκευαστεί το έργο, δεν θέλει να έχει λόγο και απαιτήσεις ώστε να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις του έργου και να αυξηθούν οι θετικές; Κάθε έργο, μικρό ή μεγάλο, έχει και θετικά και αρνητικά αποτελέσματα για την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον.

Αν όμως η υπεύθυνη στάση απέναντι σε τέτοιες προκλήσεις είναι ενδεδειγμένη για κάθε πολίτη, για το δήμο και τους εκπροσώπους του είναι υποχρέωση και ύψιστο καθήκον, καθώς η επιπτώσεις τέτοιων μεγάλων έργων επεκτείνονται πολύ πέραν της θητείας τους και θα επηρεάζουν τη ζωή πολλών  γενεών  ανθρώπων που θα ζήσουν σε αυτόν τόπο.

Δυστυχώς, η παρούσα δημοτική αρχή δεν ανέλαβε ούτε στο ελάχιστο τις ευθύνες της, με αποτέλεσμα να απουσιάζει ο δήμος από όλες σχεδόν τις σελίδες της σύμβασης παραχώρησης. Ματαίως η αντιπολίτευση στο δήμο, με κάθε ευκαιρία, επιμόνως ζητούσε να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για να μην αγνοηθούν τα συμφέροντα του τόπου. Αποτέλεσμα αυτής της αδράνειας είναι και θα είναι η αδυναμία διεκδίκησης των δικαίων μας από τον ανάδοχο, ο οποίος σε κάθε περίπτωση επικαλούμενος την παραπάνω σύμβαση θα απαντά, όπως και ο αντίστοιχός του στο  αεροδρομιο των Σπάτων, «πουθενά στην σύμβαση δεν αναφέρεται κάτι για το δήμο Μινώα Πεδιάδας»! 

Δυστυχώς, επί οκτώ χρόνια δεν έγινε το ελάχιστο έστω για την διασφάλιση των συμφερόντων του δήμου με την άμβλυνση των αρνητικών επιπτώσεων του έργου και στην εξασφάλιση ανταποδοτικών ωφελημάτων. Ούτε η προώθηση της προγραμματικής σύμβασης ύψους 5.000.000 ευρώ μεταξύ του κράτους και των πρώην δήμων, που υποβάλλαμε το 2009,  για έργα και παρεμβάσεις με έμφαση στο περιβάλλον ώστε να προετοιμαστεί ο τόπος για κάθε ενδεχόμενο. Μάλιστα για την αύξηση του πολιτικού βάρους της συμμετοχής μας στην σύμβαση,  επιτύχαμε την συμμετοχή της Τοπικής  Ένωσης Δήμων Κρήτης, με καταγεγραμμένο στόχο,  στο άρθρο 8 της σύμβασης,  την εξασφάλιση των συμφερόντων των τότε τοπικών δήμων (Καστελλίου, Αρκαλοχωρίου και Θραψανού), αφού τα ανταποδοτικά τέλη και έργα αφορούν αυτούς τους τρεις δήμους, δηλαδή τον σημερινό ενιαίο δήμο.

Καμία ενέργεια για την κατασκευή έργων σε όλη την περιοχή μας, τα οποία το ίδιο το υπουργείο θεωρούσε απαραίτητο να κατασκευαστούν, πριν από την κατασκευή του έργου και είναι καταγεγραμμένα σε έντυπα που το ίδιο εξέδωσε.

Ούτε καν το ΣΧΟΑΠ της περιοχής που ήταν δέσμευση του Υπουργείου, ότι θα ολοκληρώνονταν πριν την έναρξη κατασκευής του έργου!

Ακόμη και το περίφημο ανταποδοτικό τέλος 1% επί του τζίρου, που εξασφαλίσαμε υπέρ των δήμων της περιοχής μας το έτος 2009, έγινε μεν 2% όπως ζητούσαμε από τότε, αλλά συνοδευόμενο με άλλες μη συμφωνημένες και απαράδεκτες υποσημειώσεις του τύπου: «Το τέλος θα διατίθεται υπέρ των γειτονικών δήμων, υπέρ της αυτοδιοίκησης, υπέρ κοινωνικών φορέων, υπέρ της Περιφέρειας, υπέρ συλλόγων», και άλλα παραπλανητικά και απαράδεκτα. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι το όποιο πετσοκομμένο όπως κατάντησε τέλος, θα αποδίδεται με απόφαση του Υπουργού! Δηλαδή αν ευδοκήσει ο κ. Υπουργός, αν επιτρέπει η δημοσιονομική κατάσταση της Χώρας και άλλα γνωστά επιχειρήματα της κρατικής γραφειοκρατίας που συνεχώς ακούμε. Θα μπορούσε βεβαίως και θα έπρεπε το παραπάνω τέλος να εγγράφεται κάθε χρόνο, χωρίς διαμεσολαβήσεις, στα έσοδα του δήμου, για έργα στην περιοχή ευθύνης του.  Δυστυχώς ούτε αυτό δεν έγινε.

Όμως, παρά τα παραπάνω  όντως απογοητευτικά, δεν πρέπει να μείνουμε άπραγοι. Πρέπει να προλάβουμε τα χειρότερα, έστω και την τελευταία ώρα. Όλοι μαζί! Ακόμη και με αυτούς που έχουν αποτύχει οικτρά μέχρι τώρα. Έχουν μία τελευταία ευκαιρία να κάνουν κάτι, να διορθώσουν λάθη ή παραλείψεις, να συνεργαστούν με αυτούς που μπορούν να βοηθήσουν, να εκμεταλλευτούν συγκροτημένες συμμαχίες, να αξιοποιήσουν προηγούμενες προσπάθειες, να τολμήσουν ενεργοποιώντας τις ενδογενείς  δυνάμεις του τόπου,  και να γραφούν για κάτι ωφέλιμο στην ιστορία του τόπου.

Σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος! Μόνο ο δρόμος της ευθύνης και του αγώνα. Η παρέκκλιση από αυτό το δρόμο, από αυτό το στόχο, παραπλανά, διχάζει, αδυνατίζει την κοινή προσπάθεια και τις πιθανότητες επιτυχίας.