ΝΑΥΑΡΧΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ

ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ

Στο πολεμικό συμβούλιο λίγο πριν τους Βαλκανικούς πολέμους 1912 – 1913, o Παύλος Κουντουριώτης,  μεταξύ άλλων, υπογράμμισε στον Ελευθέριο Βενιζέλο τα παρακάτω:          

«Εγώ κύριε Πρόεδρε δεν καταγίνομαι με το χι συν ψι και τας γωνίας αποκλίσεως. Ξεύρω να πω ένα πράγμα. Καράβια άνευ ικανού εμψύχου υλικού, είναι μόλυβδος βαρύς βυθιζόμενος εντός ύδατος. Σας διαβεβαιώ ότι με τα καράβια που έχομε θα κάμουμε καλά τη δουλειά μας».

Και όταν ήλθε η κρίσιμη στιγμή, με την έναρξη της ναυμαχίας της Έλλης στη Λήμνο και λίγο πριν τον μεγάλο θρίαμβο, επιβαίνων του θρυλικού θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ, έστειλε το ακόλουθο τηλεγράφημα:

«Μέ τήν δύναμιν του Θεού, τάς ευχάς τού Βασιλέως μας και έν ονόματι του δικαίου καί μέ τήν πεποίθησιν της νίκης, πλέω μεθ' ορμής ακαθέκτου εναντίον του εχθρού του Γένους».

Η αναγνώριση και η ευγνωμοσύνη έρχεται επισήμως 21 χρόνια αργότερα από τον ίδιο τον Εθνάρχη:

«Φίλτατε Ναύαρχε.                        
Είκοσι ένα χρόνια κλείουν σήμερα από την ημέρα, που με την ναυμαχία της Έλλης εξησφάλισες την κατά θάλασσαν υπεροπλίαν της Ελλάδος και των συμμάχων της και έτσι εξησφάλισες την τελικήν νίκην των. Όλοι οι Έλληνες σου είμεθα ευγνώμονες διά την νίκην σου αυτήν. Περισσότερον από όλους εκείνος, που γνωρίζει, ότι χωρίς την αδάμαστον αποφασιστικότητά σου και την πίστιν σου εις την κατά θάλασσαν νίκην μας, δεν θα απεφασίζαμεν να λάβωμεν μέρος εις τον πρώτον Βαλκανικόν Πόλεμον, με αποτέλεσμα ότι, αν μεν νικούσαν οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι, τα όριά μας θα έμεναν οριστικώς εις την Μελούνα ή το πολύ θα έφθαναν στον Αλιάκμονα, αν δε νικούσαν οι Τούρκοι, η ζωή των ομογενών της Αυτοκρατορίας θα απέβαινεν ανυπόφορος.

Με εξαίρετον τιμήν και αγάπην Ελευθ. Κ. Βενιζέλος »

Τέτοιους μεγάλους άνδρες χρειάζεται επειγόντως σήμερα η Χώρα μας. Υπάρχουν;